Inspraak

Betere en reële inspraak voor de samenleving, en met name ouders en werkgevers, zal ons onderwijs veel opleveren. Anno 2020 bestaat een bescheiden, indirecte inspraak via ouderraden, lokale samenwerking met werkgevers (voor stages, eindwerken e.d.m.) en samenwerking met bedrijven voor de finaliteitsopleidingen (BSO, TSO en professionele bachelor). Dikwijls verloopt dat goed.

Voor het centrale beleid is dat een ander paar mouwen. Werkgevers en technologische organisaties werden tot voort kort zelfs niet betrokken bij het beleid, in tegenstelling tot sociale organisaties en de minderheden. Het lijkt er enigszins op dat het onderwijs zelf, of met ‘gelijkgezinden’, haar opdracht bepaalt, de concrete doelstellingen  vastlegt en dan zelf wel nagaat of en in hoeverre het daaraan voldoet.

Het Vlaams Parlement legt eindtermen vast, maar de koepels bepalen de leerplannen. Zij krijgen als enigen de resultaten van elke school. De overheid beschikt over een inspectie. Maar ze krijgt geen toegang tot de resultaten van de bestaande niveautoetsen (zoals de paralleltoetsen, de OVSG-toetsen, de interdiocesane proeven, of internationale). Voor hoger onderwijs is de inspraak eveneens zwak. Voor academische opleidingen bestaan er zelfs geen eindtermen. Tegelijk scoren we met rationeel denken en de wetenschappelijke methode soms te zwak.

Het is voorbijgestreefd dat onderwijs zo weinig rekening houdt met de verwachtingen van de samenleving, en evenzeer dat we zo onwetend gehouden worden over de reële kwaliteit van elke opleiding.

      Inspraak is een must voor Bovenwijs. 

De komende kwartalen werken we aan enkele voorstellen. Daarbij willen we ervoor zorgen dat die inspraak op een zo constructief mogelijke wijze kan gebeuren.

U wil meewerken?  Mooi, contacteer ons dan gerust.